Ik ben Marjolein en ik mag me met recht een ervaringsdeskundige noemen op gebied van psychische klachten met een specialisatie op het gebied van autisme. Niet alleen mijn studie heeft me gevormd tot wie ik nu ben, maar ik heb inmiddels ook de nodige levenservaring op zak wat nu in mijn voordeel werkt. 

Vroeger wilde ik altijd eigen baas worden, wat het bedrijf zou worden wist ik alleen nog niet. Ik heb altijd geroepen dat ik nooit met mensen ging werken en al helemaal niet in het onderwijs, al was dat me met de paplepel ingegoten. Als paardenmeisje wilde ik altijd iets met paarden doen, maar op het moment dat ik voor mijn studiekeuze stond, wist ik het niet. Ik wist het echt niet. Ik heb heel wat opendagen bezocht tot ik bij toeval op die van de SPH terecht kwam. De directeur vertelde daar zo enthousiast en ik was om. 

Na mijn studie viel het ontzettend tegen om werk te vinden en via de overheid kon ik een beurs krijgen om een specialisatie te doen in het onderwijs. Het hielp mij helaas niet aan een baan, maar door de bijbaan naast deze studie startte ik mijn eigen bedrijf op. Met die bijbaan hielp ik een autistisch jongetje met succes en er volgden meer cliënten die ik mocht helpen. Mijn eigen bedrijf was geboren. 

En dat, hoe ironisch tijdens mijn eigen burn-out. Op het woord burn-out ligt een behoorlijke taboe. Ik kon toen niet begrijpen waarom precies ik een burn-out kreeg. Ik zat immers al thuis. Door het opzetten van mijn eigen bedrijf gaf mij dit een stukje eigenwaarde terug en dit hielp mij om op te krabbelen uit mijn burn-out. 

Maar niet alleen met burn-outs heb ik persoonlijke ervaring, waardoor mijn benadering zo persoonlijk is. Tijdens mijn studie werd ik me namelijk ook bewust van de problemen bij de mensen die ik persoonlijk ken. Het is soms wel lastig om telkens problemen te herkennen in mijn privé leven, maar ook om grenzen te stellen zodat vrienden geen cliënten worden maar vrienden blijven. 

De paarden in mijn leven hebben mij altijd ritme en aarde gegeven, waardoor ik ze ook veel in mijn sessies gebruik. Ik ben geen typische paardencoach, ik ben ook totaal niet zweverig. Ik gebruik de paarden juist om dieper bij je emoties te komen, tegenover een paard kan je je namelijk niet anders voordoen dan je bent. 

Dit heeft mij allemaal gevormd tot wie ik ben en daarom geloof ik er juist in dat een diagnose het leven makkelijker moet maken en juist niet beperkend moet werken. Maar ook dat iedereen anders is, persoonlijkheid staat daarom voorop in mijn benadering. Ik luister naar wat ouders en kinderen écht te vertellen hebben, Dat is voor mij de sleutel tot succesvol ontwikkelen.